4 definiții pentru mutatău

Explicative DEX

mutatău sn [At: ALRM II/I, h 375 / Pl: ? / E: mg mutatό] (Trs) Arătător (la ceasornic).

Sinonime

MUTATĂU s. v. arătător, limbă.

mutatău s. v. ARĂTĂTOR. LIMBĂ.

Tezaur

MUTATĂU s. n. (Prin Transilv.) Arătător (la ceasornic). Cf. ALRM II/I h 375, LEXIC REG. 66, A I 12, 17. – Din magh. mutató.

Intrare: mutatău
substantiv neutru (N57)
nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular
  • mutatău
  • mutatăul
  • mutatău‑
plural
genitiv-dativ singular
  • mutatău
  • mutatăului
plural
vocativ singular
plural
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)