2 definiții pentru muhemat
Explicative DEX
muhemát n., pl. urĭ (turc. ar. mühemmat). Vechĭ. Rar. Munițiunĭ, proviziunĭ. – Și muhĭu-, muhi-, mihi-.
Etimologice
muhemat (-turi), s. n. – Provizii, rezerve. – Var. muhi(u)mat, mihimat. Tc. (arab.) mühimmat (Șeineanu, III, 84). Sec. XVIII, înv.
- sursa: DER (1958-1966)
- adăugată de blaurb.
- acțiuni
Intrare: muhemat
muhemat substantiv neutru
| substantiv neutru (N24) | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| genitiv-dativ | singular |
|
|
| plural |
|
| |
| vocativ | singular | — | |
| plural | — | ||
* forme elidate și forme verbale lungi – (arată)